Klinikleşmiş olan depresyonların en başlangıç durumu kişinin hoşuna gitmeyen davranış ve durumlardır. Kişiye ilgi ve zevk azlığı o kişide umutsuzluk ve karamsarlık başlatır. Ve burumdan ötürü kişi kendi geleceğini hepkötü düşünmektedir. Ve o kişiler olağan üstü olaylardan ve durumlardan zevk almazlar. Kendi işinden, özel zevlerinde, bireysel ilişkilerden, cinsel aktivitelerden bile zevk almazlar adeta dünyada ve yaşamaktan nefrederler. depresyondan önce yaşanılan olay ıse kişinin bulanmasıdır. Anksiyete(Bunaltı ve kaygı) ve ajitasyon(huzursuzluk) düzeyleri artış gösterebilir. Kişinin duyguları o kadar değişirki sanki hiç şekilde o durudan çıkamayacaklarını zannederler.Depresiif hastalar ise daha basit olaylardan ve günlük yapmış olduğu olayları bile yapmak zorluk çekerler. iş, ailee, para ve kişi kendi sağlğı ile ilgili şüpheler duyarlar. Kişinin günlük harcadığı pozitif enerjisi azalma gösterir ve bazı olaylarda önde gelen belirtiler bile somatik belirti olabilir. Ve kişiler karşı tarafa daha tepkisel yaklaşırlar.
Umutsuzluk, kötümserlik ve kişi kendi benliği saygısından şüphe edrler ve kendilerini suçlu hissederler, intihara kalkışırlar ve bunları yapma sebebi ise eski sevilen hayatına döneceklerini sanarlar. Yoğun bir şekilde bunaltı ve kaygı(anksiyete) belirtileri kişinin depreson olgusunda intihar girişiine başvurabilirler. Eğer bir kiş intihar etme girişinde bulunur ise o kişide muhtemelen depresyon olduğunu belirten önemli bir konudur.
Depresif olguların büyük bir bölümünde kişilerde bazı değişikler söz konusu olabilir. Ve bu değişikelrden en önemli iki seçenek ise iştah ve kilo kaybetmesidir o kişinin.
